friday sickness

hmm.. aba at ang ina ng ran ay npka busy pla tao... hala! busy pla sa pag tatahi ng mga pasyente nya..hehehe... uy! lapit na board exam....

niweiz.. hahayz naku goodluck nmn sa pag sasagot when time comes ^^>..

at kamusta nmn sa isang tao dyn na npka late gumising hehehe...pati ung pag tilaok ng manok na mimiss mo tuloy nyahaha!!

eka nga po pla... anu nga ba yang pinag kakaablhan ng isang tao dyn? at mukhang na ho=hook xa dyn?

ma tingnan nga muna at para mka relate nmn ako dyn hehehe.... knock! knock! mr. writer paki invite nmn ung mga nka confee mo the other day about sa blog natin para nmn dumami kausap natin hehehe...

xa, ka aaga natin magpost eh kumain na ba kayo, kain na muna at nang may pumasok sa isip...

mahirap mag isip ng gutom... BRB po....

friday madness

Wow mama bans hahaha welcome! Natuwa naman ako when Aryz told me na nagconfirm ka na. Anyway, I was on a YM confee (initiated by mean) two nights ago with merick, juan, jong at s'yempre si mean. Wacky as usual. We were kinda waiting for you to go online but we knew better. Super busy ang ina ng Ran hahaha. Busy pala sila playing Angels something. Bagong 2d game. Parang Ragnarok daw.

At bakit kay aga n'yo namang magsi-post hahaha. My mind's not working yet. Abala ako sa kaka-motivate sa utak ko dahil sa pinapanood sa akin ni Martin na "The Secret". I-Google n'yo. Law of Attraction talaga. It's up to you kung maniniwala kayo pero ako gusto kong maniwala. Gusto ko ngang i-convert sa mp3 para mapapakinggan ko s'ya lagi. And I am that serious about it hahaha.

Makulay ang Buhay? Sa Sinabawang Gulay...^_^

ehehehe... naku medyo madaldal nga po ako hehehe... medyo magulo dito kahit minsan ala sense sinasabi.... ^_^

Niweiz, Tama lang na dapat lagi ka naka ngiti pag gising mo sa umaga.. Sabi nga nila, "Start the day right, Doing right"... aw! nosebleed.. paki translate na lang po sa tagalog hehehe....

Basta wag kakalimutan ngumiti... ika nga ni noel, Smile.... yan ang ating Golden Rule...

sa wakas

ayan, matapos ng napakaraming bagay na dapat ayusin, andito na ako. handang mag ingay sa mumunting mundong ito.

ayos.

tama, si aryz (ang tatang) at si noel (ang aking partner in crime) ay mga matatalik kong kaibigan. kaya ikinagagalak kong makibahagi sa webspace na ito kasama sila. mga kuro kuro, saloobin, at kung ano ano lang na maisipan namin.

halina at maaliw.

pasensya na kung kailangan pang may makalampas na 6 na panulat ni noel (ang master writer sa aming tatlo) bago ako makapagpakilala ng aking sarili. kase, alam nyo naman ang buhay, maraming nagaganap. minsan, nakakapagod. pero ngayon, asahan ninyong mas magiging aktibo ako dito.

'nga pala, ako si bans. tama ang sabi ni noel. kolehiyala (parang napaka kagalang galang naman ata noon, hindi sakin bagay), simpleng mamayan, mahilig sumulat, at mahilig sa makulay (huh?).

ipagpaumanhin ninyo kung wala masyadong katuturan ang panimula kong ito. siguro din kase mas sanay akong mag "blog" sa ingles kaysa sa tagalog. ngunit masasanay din.

basta. ako ito.

hanggang sa muli. nawa'y maging masaya ang ating pagsasama.

Law of Attraction

Totoo yan, minsan talaga 'pag tumingin ka sa salamin matatawa ka. Pero dapat sa umaga pagkagising mo, smile ka muna bago ka humarap sa salamin, tapos isipin mo na ang pogi-pogi mo, para pagkakita mo sa repleksiyon mo pogi ang makikita mo. That's how we should start the day. Para feel-good tayo lagi.

And have you heard of the Law of Attraction? Dapat positive thinking, kasi what you think is what you attract into your life. Kaya nga mula no'ng marinig ko 'yan positive ako lagi. Ang iniisip ko maraming maraming pera. Para ma-attract ko ang mga pera sa mundo hahaha. May tanong lang ako, effective din kaya 'yong Law of Attraction (talagang gawing proper noun, e) kung nakahiga ka lang maghapon? Sana. Ang sarap kasi mahiga.

Barya at Maskara

Sabi nga nila ang buhay ng tao ay parang barya, may dalawang mukha, ganun din ang maskara ng pelikula... Kagaya ng mga artista na kayang itago ang nararamdaman nila....

Pero ang sinusulat ko ay hindi tungkol dun hehehhehe... wala ba sense? hehehe...

Ang ibig ko sabhin, para sa akin, ang bawa't buhay ng isang tao ay may dalawang mukha, kasiyahan at kalungkutan...

Sari saring problema ang mararanasan ng bawa't tao... problema sa pamilya, problema sa puso, problema sa katawan, problema sa trabaho... pero ang lahat nang ito ay may katapat na kasiyahan...

Kasiyahan na hindi kayang bilihin ng salapi... (Kasiyahan ng maskara ay hndi pwedeng bilihin ng barya....) hehehe...

Kagaya ng nasabi ng aking kaibigan, ngitian mo lang ang problema at ito ay malulutas lang basta wag ka lang mawawalan ng pag-asa....

Subukan natin, kahit ikaw ay may problema subukan mo ngumiti at tumingin sa salamin...

Di mo mamalayan na matatawa ka kahit sandali lang... matatawa ka sa sarili mo...

Golden Rule

E, kasi naman dapat pag magmumuni-muni ka 'yong happy thoughts. Mahirap magmuni-muni na may pagka-futuristic ang tema. 'Yong tipong pa'no na 'pag wala na kayo or pa'no kung may iba na s'ya. Live one day at a time, at 'wag pangunahan ang mga pangyayari. E, ano naman kasing magagawa natin kung dumating 'yong oras na wala na nga talaga? Magmumukmok? Iiyak? Papangit ka lang. Dapat smile lang. Pagtingin mo sa salamin, gandahan mo smile mo. Mas okay 'yon kesa sumimangot. Kasi kung laging nakasimangot at nakakunot ang noo mo, baka nga iwanan ka ng girlfriend mo. Syempre hindi mo naman gugustuhin 'yon - iniwanan ka dahil laging nakakunot ang noo mo. Kaya dapat laging happy... para more energy.

At laging taandaan ang golden rule: SMILE!

Muni - Muni

Bakit minsan nang yayari sa atin lalo't walang ginagawa ay madalas marami tayong naiisip na mga bagay.... kung anu-anung bagay..

Madalas mga problema at hinanakit sa buhay.. andyan ang problema sa "love life" at mag iisip ka kung gaano ka nya kamahal... maiisip mo na kulang ba ang naibibigay mo sa kanya..Kung gaano ka niya kamahal....

Problema sa buhay kagaya ng, paano ba malalampasan ang mga binibigay sa ating mga problema ng nasa itaas?

Minsan mapapaisip ka na, anu ang kahalagahan mo sa buhay? O kaya sa madaling salita eh, Bakit ka nga ba nabubuhay sa mundo? Anu ang halaga mo dito sa mundo?

Maraming Bagay at mga tanong ang pumapasok sa isipan ng tao lalo't higit wala kang ginagawa o kaya ay nagpapahinga...

Mga tanong na bakit, ano, sino, kelan na napakahirap sagutin or tantuin ng ating sariling pag iisip.....

Pagod na Puso

Kasabihan ko na noon pang bago pa lang ako sa larangan ng pakikipagrelasyon: "May kapaguran ang puso, at higit ang timbang ng sakit kaysa pagmamahal." Ang paniniwala ko sa kasabihang ito ay nangangahulugan na:

1. Hindi ako martir. Once na mapagod ang puso ko, give up na ako. Pero depende 'yon sa intensidad ng kapaguran. Pag fling lang, konting pagod, ayaw ko na. 'Pag medyo mahal ko, pwede kong hayaan ang sarili kong mapagod ng kaunti. Pero 'pag mahal ko talaga, minsan hingal kabayo na ako bago ko pa mapansing ako'y pagod na.

2. Hindi ako bobong magtimbang. Kapag sakit na ang pinag-uusapan, syempre ramdam na ramdam ko yan. Sensitive ako, e. Ayaw ko na nagmumukha akong kawawa; ayaw ko no'ng feeling ko inaapi ako. Pampered ako ng pamilya ko tapos aapihin lang ako ng itinuturing kong mahal ko? Neknek n'ya.

3. Ayaw ko ng habol ng habol. Kung gusto nang tumakbo, aba, e, hayaan na lang. 'Wag nang habulin.

4. Mahal ko ang sarili ko. Gusto ko lagi akong nakakatulog ng mahimbing, 'yong walang isipin. At ang pinakamahirap isipin sa gabi habang mag-isa kang yakap-yakap ang unan ay iyong baka may ibang kasama ang mahal mo. Ayaw ko ng ganon. Kung hindi rin lang ako makakatulog, gusto ko iyon ay dahil nag-e-enjoy ako. Night-out, out-of-town, night swimming, at kung anu-ano pang pwedeng gawin na may hidden purpose na paghahanap ng prospective/better partner.

5. At kung hindi na rin lang ako masaya sa taong minamahal ko, 'pag napagod na ang puso, goodbye na dapat agad. 'Wag nang patagalin pa.

Ang totoong buhay ay hindi itinutulad sa soap opera na magtititigan muna bago magpaalaman. Sa totoong buhay walang titigan. Iyakan lang o kaya awayan. Tapos may final words na "I hate you!" sabay walk out. Usually gano'n, pero meron din namang may promise na magiging forever friends. Friends with benefits ang kinakalabasan. Sana nga gano'n na lang lagi, friends with benefits. Mahirap ang relasyon, nag-e-end. E, ang friendship, forever. Lalo na 'pag with benefits.

Panimula

Ayan panibagong blog na naman. At hindi ako ngayon nag-iisa. Pederasyon ito ng mga kaibigan kong bagama't may katagalan ko na ring kilala, e, hindi ko pa nakikita. Si Aryz, nakilala ko sa paglalaro ng Ran Online, napakamahinahong tao. Iyon din siguro ang dahilan kung bakit nagkakasundo kami. Kalmado s'ya, at ako nama'y mahilig magfreak out. Opposites (buti na lang hindi nag-attract hahaha). Si Vanessa naman nakilala ko rin sa Ran. Boyfriend n'ya noon ang kaibigan ni Aryz na Batangueño din. Kolehiyala, pero malapit nang matapos sa kursong nursing. Kakampi ko sa panlalait ng mga taong kalait-lait. At 'pag may problema ako, gumagaan ang pakiramdam ko pagkatapos naming mag-usap; pagkatapos naming manlait ng mga taong gusto naming laitin.

Kanina ko pa ginawa ang blog na ito, at nag-confirm na si Aryz. Aba hindi nagpopost. Hinihintay pa talagang ako ang mauna. Eh kaysa mag-antayan kami, eto na't nauna na nga ako. With no topic in mind, basta blog lang ng blog.

E, ano nga ba ang purpose ng blog na ito? Wala lang. Gusto lang naming mang-aliw, aliwin kayo sa pamamagitan ng mga nilalaman ng aming isipan.

Sana nga maaliw kayo ^__^